รักไร้กาลเวลา

***ปล่อยฟรีแค่ไม่กี่วัน หลังจากนั้นจะติดเหรียญนะคะ****

ฟาโรห์ราเมเซส(รามเซส)

อัน อัณยา จิระอนันต์

"เดี๋ยวก่อน เจ้ามีนามว่าอย่างไร" ราชินีแห่งข้า ปะโยคสุดท้ายพระองค์พูดในใจ ทรงกลัวนางตกใจมากกว่าที่เป็นอยู่

"อัน ข้ามีนามว่า อัน ท่านล่ะ" ตอบพรางบิดข้อมือออกอย่างรักษามารยาท

"ราเมเซส"

"อืม ยาวจัง" เอ่ยเบาๆคุ้นๆด้วย เคยได้ยินที่ไหนหว่า

"ข้าไปเตรียมอาหารก่อนนะท่าน" องค์ฟาโรห์มองตามจนหญิงสาวปิดประตูแล้ว ย้อนไปเมื่อพระองค์ทรงตื่นขึ้นมาแล้วเห็นมาเฮสนั่งหลับอยู่มุมห้อง จึงพยุงตัวเองลุกนั่งพิงกับหัวเตียงพระองค์ก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวที่นอนอยู่ข้างเตียง ทอดพระเนตรเห็นใบหน้าที่งดงามนั้นแล้วทรงพระสรวลขึ้นไม่คิดว่าพระองค์จะได้พบน้องนางเร็วเยี่ยงนี้ ลงไปอุ้มนางขึ้นมานอนข้างบนทั้งที่ยังรู้สึกเจ็บแผล

"ฝ่าบาท" กระเอ่ยเบาจากด้านหลังระหว่างที่พระองค์กำลังวางนางลงบนเตียง

"พระองค์ยังไม่แข็งแรงน่ะพะยะคะ เรียกหม่อมฉันก็ได้พะยะคะ" พูดจบก็โดนสายตาพิฆาตจากองค์ฟาโรห์ ที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่พรางจับแผลแล้วขยับนั่งให้เข้าที่

"หากข้าไม่อนุญาตห้ามผู้ใดแตะต้องตัวนางเป็นอันขาด" ตรัสเสียงแสดงโทสะที่เกิดขึ้นเมื่อคิดว่านางโดนชายใดสัมผัส มาเฮสก้มหน้าอย่างแปลกใจในท่าที่ขององค์ฟาโรห์และเจ้าฮอรัสที่แสดงออกไม่ต่างกันนัก อา เขาต้องเตือนคนของเขาเสียแล้วหากไม่อยากหัวขาดอย่าเข้าใกล้นาง ดูท่านางจะเป็นคนสำคัญต่อองค์ฟาโรห์และเจ้าฮอรัสอย่างไรไม่รู้

"กระหม่อมให้คนที่เหลือไปพักใกล้และซุ้มอารักขาอยู่รอบบ้านนี้พะยะคะ" โชคดีที่แถวนี้ใกล้ตลาดจึงมีที่พักไว้บริการพวกพ่อค้าวานิชที่สัญจรและทำการค้าอยู้แถวนี้

ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ

#ฟาโรห์ #ทะเลทราย #อียิปต์